W malowniczym zakątku Ziemi Zaborskiej, na północnym brzegu Jeziora Karsińskiego, nad rzeką Brdą, leży wieś SWORNEGACIE.
Nazwa obecna ustaliła się w XIX wieku. W dokumentach historycznych stwierdza się następujące jej odmiany:
- Swornigac - 1272 r.,
- Swornigat - 1275 r.,
- Swornigacz - 1303 r.,
- Sworngatz - 1354 r., 1382 r.,
- Swornegacz - 1382 r ., 1400 r.,
- Sfornegac - 1653 r.,
- Swornogac - 1664 r.
Pierwszą wzmiankę o wsi podaje dokument papieża Grzegorza X z dnia 15 lipca 1272 roku, który poleca opiece biskupów chełmińskich ulokowany tutaj zakon augustianów. Ufundował go tutaj książę pomorski Mestwin II i jego żona księżna Eufrozyna.
W 1275 roku ojcowie augustianie dysponowali już kościołem. Książę Mestwin staje się ich dobroczyńcą nadając przeorowi Borysławowi Swornegacie wraz z jeziorem Łukomie.
W 1291 roku do wsi przybywa z licznym orszakiem książę Mestwin II i nadaje osadzie przywilej lokacyjny, potwierdzony przez biskupa włocławskiego, a następnie w roku 1294 przez księcia Przemysława II.
Ojcowie augustianie nie mieli tutaj spokoju. Klasztor w czasach krzyżackich często napadano. Z tego powodu Wacław III zezwolił w 1303 roku na połączenie augustianów z zakonem cystersów w Oliwie.
Aby zapobiec konfliktowi cystersi na życzenie wielkiego mistrza Luthera ks. Brunszwiku oddali Swornegacie Zakonowi. Administracyjnie osada została włączona do komturstwa tucholskiego i zamieniono ja na folwark.
W 1330 roku powstało tu wójtostwo krzyżackie. W 1382 roku komtur tucholski Henryk von Bullendorf nadał ziemię folwarczną nowym osadnikom.
W 1466 roku na mocy II pokoju toruńskiego Pomorze powróciło w granice Królestwa Polskiego. Swornegacie zostały włączone do klucza kosobudzkiego.
Przywilej z 1382 roku pozwala przypuszczać, że w osadzie była szkoła parafialna. Jej istnienie potwierdziły dokumenty z XVI i XVII wieku.
Wizytacja kościelna w 1695 roku potwierdziła istnienie we wsi drewnianego kościoła parafialnego z trzema krzyżami pod wezwaniem św. Jana Chrzciciela i św. Bartłomieja.
Od 1617 roku, zapewne z braku duchownego, kościół administracyjnie został podporządkowany Parafii Konarzyny. Pewne usamodzielnienie nastąpiło w 1900 roku.
Obecny kościół murowany pod wezwaniem św. Barbary został zbudowany w 1916 roku. Dawniejszy, drewniany, pochodzący z 1742 roku przeniesiono do skansenu sztuki ludowej we Wdzydzach. Nastąpiło to w roku 1982.
W czasie między I a II wojną światową Swornegacie miały przeważnie drewniane chaty kryte strzechą. Ludność z trudem uprawiała piaszczystą i mało wydajną ziemię. Dodatkowym źródłem dochodu było rybołówstwo i praca w lesie.
Życie kulturalno-oświatowe było ożywione. Działało wiele organizacji społecznych. Aktywni byli działacze Związku Zachodniego zaciekle w czasie II wojny światowej ścigani przez hitlerowców. Wielu mieszkańców Swornegaci straciło życie. Ich nazwiska upamiętnia tablica umieszczona na ścianie kościoła parafialnego.
W 1932 roku została oddana do użytku murowana szkoła, funkcjonująca do dzisiejszego dnia.
Podczas okupacji hitlerowskiej ludność wsi została wysiedlona, a całą okolicę włączono do obszaru ćwiczeń wojskowych. Część ludności wywieziono w głąb Rzeszy, część do innych wsi powiatu chojnickiego. Z powodu nieostrożności żołnierzy wybuchł pożar i część wsi spłonęła.
Po wojnie władze PRL zamierzały ocalałą ludność przesiedlić na "ziemie odzyskane", a teren gromady przeznaczyć pod zalesienie.
Przystąpiono jednak do odbudowy wsi. Domy drewniane zamieniły się na murowane.
W 1962 roku ponownie wybuchł we wsi pożar i zniszczył pozostałe chaty.
W 1962 roku miejscowość została zelektryfikowana.
Wielkim wydarzeniem dla mieszkańców było otwarcie w 1963 roku domu kultury. Zbudowany został czynem społecznym.
W roku 1966 oddano do użytku internat przyszkolny. Nowy budynek internatu przekazano dzieciom w 1988 roku.
W 1995 roku społeczeństwo wsi otrzymało salę gimnastyczną.
Znaczne zmiany przyniosły lata dziewięćdziesiąte. Gmina Chojnice zainwestowała w Swornegaciach ogromne środki finansowe. Wieś została stelefonizowana, zwodociągowana i skanalizowana. Pojawiły się chodniki i stylowe lampy oświetleniowe.
Swornegacie ciągle rozwijają się. Stają się miejscowością wczasową szeroko znaną w Polsce.
Opracował mgr Ryszard Kontek
na podstawie: Cz. Wycech
"Powiat chojnicki - ziemia, ludność, przeszłość".
Życie gospodarcze i społeczne, Chojnice 1936 rok.